شکل پوشش گروههای انسانی ارتباط مستقیمی با شرایط اقلیمی، فرهنگی و قومی هر منطقه دارد همچنین معرف ذوق و هنر، آداب و سنتهای جوامع بشری است. یکی از موضوعاتی که بیشاز همه توجه انسان را در بدو ورود به سیستان و بلوچستان جذب میکند تنوع رنگ در پوشاک است».لباس بلوچها طی زمان تغییراتی کرده ولی همچنان نمایشگر پوشاک ویژه مردم این منطقه است. نام و مشخصات برخی البسه مرد بلوچ که بهطور سنتی سفید رنگ است عبارتند از:
1- پاک : عمامهای گرد که بر سر میبندند.
2- مسر : دستمال سر، شبیه عمامه میبندند.
3- کلاه سوپی : عرقچین است و در مسجد و عبادت برسر میگذارند
4- چکندوز : کلاه دستدوزی شده اعیانی
5- جامگ : پیراهن مردانهای است گشاد و جادار
6- لنگ : پارچهای است که به دور گردن میآویزند
7- گنج پراک : زیر پیراهن
8- پاجامک : شلوار گشاد و چیندار بلوچی است
9- سرینبند : کمربندی است پارچهای برای شلوار
10- شال : کت پشمی که زمستان میپوشند
11- سواس و پوزا : کفشی است که با برگ خرمای وحشی میبافند
12- دوبنده : پاافزاری است که با پوست گاو میسازند
13- کوش : کفش چرمی
14- کرو : جوراب پشمی برای زمستان
زن بلوچ هم همراه با «جامگ» و «پاحامگ» مردانه با برخی تغییرات، «تکو» (چارقد)، سریگ (روسری) که بزرگتر از چارقد هست بهسر میکند. کفش و جوراب او نیز همان نامها را دارد. زن بلوچ طبق آداب و رسوم زنان ایلات مقید به زینت آلاتی است که نام برخی از آنها چنین است: در (گوشواره)، پولک، پولوه، کیگ، پور (سینهریز)، کید، سربند و مِزبری.
