چون راضی شدی به ای فقر و بدبختی

راضی شدی به این سکوت و مرگ تدریجی

گر راضی شدی به تقسیم و تجزیه

بی غل و غش بدور از تکلیف و تکلم گویمت

باید دست فرزند گیری و روی ز این سرزمین

چرا که طوفهانایش بس سهم گین تراند ز امروز

شاید در مخچه من و تو نگنجد ترسیم اینده

اما بدان که رفتنی هستی

یا به زیر خاک یا اواره این دیار و خاک

گویمت همچنان با من باش

خواهم گفت به تو که سرمستی ز تقسیم

خواهم گفت به تو که این زندگی را گویی زندگی

شاید ز مبارزه و دفاع برای بقا در هراسی

اما تو شاید ندانی که چیزی برای ز دست دادن نداری

کدام دین و دنیایت

کدام امید و ارزوهایت

چه داشته ای که تاکنون نه باخته ای

خواهی نسل اینده را هم به فنا دهی

ان کودک صغیر تو فردایی می خواهد

و تو امروز بی فردایی

چه داری تا به او دهی

امیدش را زنده بر دنیا گردانی

بگو به من و ما چه داری

که ز دفاع برای نسل فردا و بقا در دل هراس داری

بگو فرزند بلوچ

گر داری امیدی و ارزویی در بساط