در چند سال اخیر در استان سیستان و بلوچستان اتفاقات و حوادث مختلفی رخ داده است که اگر فقط یک مورد از آنها در یک کشور دیگر رخ می داد برای ملت و دولت همان کشور خیلی گران تمام می شد. اما در استان سیستان و بلوچستان هر ساله شاهد چندین اتفاق ناگوار هستیم حوادثی مثل کشتار تاسوکی، انفجار مسجد امیرالمومنین زاهدان، انفجار مسجد خیابان آزادی، انفجار پیشین سرباز، انفجار تاسوعای چابهار، اعدام خیایان امیرالمومنین
، حمله به سربازان و مرزبانان در سراوان و متعاقب آن اعدام چندین نفر و صدها و صدها اتفاق دیگر که یکی از اخرین این اتفاقات حمله به مرزبانان وگروگان گیری ها .
اما نکته ای که خیلی مهم و قابل تامل است برخورد مسولین در قبال این اتفاقات می باشد به خصوص نگاه مسولان استانی.
متاسفانه در مورد علت و عوامل زمینه ساز اینگونه حوادث و اتفاقات ریشه یابی و بررسی های لازم انجام نشده است وصرفا اکثر مسولین به این جمله که \"ما اینگونه حوادث را محکوم می کنیم\" بسنده کرده اند و علت آن را فقط وجود افرادی مثل ریگی و ... می دانستند. این گونه حوادث و اتفاقات بدون اینکه مسولین زحمت محکوم کردنشان را بکشند به خودی خود و از طرف اکثر جامعه کشورمان محکوم و غیر قابل دفاع می باشند. اما در مورد اینکه فردی مثل ریگی تاثیر داشته است هم نمی شود بحث کرد چون که اظهر من الشمس هست و تاثیر این موضوع بدون اینکه مسولین لب بر سخن گشایند بر همه واضع هست. پس باید مسولین توجه بیشتری به اینگونه حوادث و اتفاقات داشته باشند و صرفا به محکوم کردن ، یک فرد را مقصر دانستن و بیان یک علت بسنده نکنند.
اگر به این گونه حوادث و اتفاقات به دقت نگاه کنیم متوجه می شویم که عاملان این گونه حوادث چند هدف و قصد اساسی داشته اند که از مهمترین آنها می توان به ، ناامن کردن استان، ایجاد اختلاف و درگیری بین بلوچ و زابلی ، زدن برچسب تروریست به اهل سنت استان و ... اشاره کرد.
یکی از اولین قدم های اساسی این است که باید به صورت ریشه ای و سیستماتیک این گونه حوادث و اتفاقات را بررسی کنیم و به شباهت ها و تفاوت های آن دست پیدا کنیم و در این صورت می توانیم به نتایج امیدوارکننده ای برسیم . برای نیل به نتایج مطلوب و امیدوار کننده، به قشر جوان و تحصیل کرده بومی، افراد بومی و کاربلد، پژوهشگران عرصه علوم اجتماعی و... بیشتر اعتماد کنیم تا اینکه دیگر شاهد اینگونه حوادث و اتفاقات نباشیم.
پژوهشگران به خصوص پژوهشگران عرصه علوم اجتماعی دقیقا می دانند که اینگونه از حوادث تک علتی نمی باشند و با محکوم کردن یا ایجاد ترس و وحشت(اعدام) و ... به پایان نمی رسند و باید برای حلشان دید وسیع تر وجامع تری داشت.
امید هست که مدیران و مسولان به خصوص مدیران و مسولان استان سیستان و بلوچستان اندکی از صندلی شان فاصله بگیرند و کارهای ریشه ای و اساسی تری برای حل این گونه حوادث و اتفاقات انجام دهند و همچنین امید هست که به قشر جوان بومی و پژوهشگران اعتماد بیشتری کنند تا دیگر شاهد اینگونه حوادث و اتفاقات نباشیم و استان مان به استانی با امنیت پایدار تبدیل شود.
به امید آن روز
